Μετοχές:
Η τέχνη της σχοινοβασίας
Σ' αυτή την γκραβούρα του 17ου αιώνα, μια γερμανίδα σχοινοβάτις ακροβατεί πάνω σ’ ένα τεντωμένο σχοινί. Τα παπούτσια της θυμίζουν τα σανδάλια του φτερωτού Ερμή, του πλέον ευμετάβολου ολύμπιου θεού.
Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με τη μετοχή: Σχοινοβατεί ανάμεσα στο όνομα (ουσιαστικό) και στο ρήμα --ανάμεσα στην οντότητα και τη δραστηριότητα.
Γι’ αυτό τον λόγο, άλλες φορές θα τη συναντήσουμε ως:
1. Όνομα (ουσιαστικό):
• Οι εργαζόμενοι διαμαρτυρήθηκαν έντονα για τις αποφάσεις της κυβέρνησης.
2. Επίθετο (προσδιορίζει ένα όνομα):
• Οι εργαζόμενες μητέρες που έχουν ανήλικα παιδιά πηγαίνουν στην εργασία τους δύο ώρες αργότερα.
και άλλες φορές ως:
3. Επίρρημα:
• Έφυγε τρέχοντας.
• Ήρθε γελώντας.
4. Δευτερεύουσα πρόταση:
• Ο Γιάννης, κουρασμένος [επειδή ήταν κουρασμένος] από το ταξίδι, κοιμήθηκε νωρίς.
